تفکر سیستمی چیست؟ سیستم به مجموعه‌ای از عناصر گفته می‌شود که برای تولید رفتاری خاص با هم به تعامل می‌پردازند. تفکر سیستمی بخشی از حوزه‌ی پویایی‌شناسی سیستم است که در سال ۱۹۵۶ توسط جی فارستر استاد دانشگاه ام آی تی بنیان نهاده شد. فارستر پی برد که برای آزمودن ایده‌های جدید سیستم‌های اجتماعی، به روشی بهتر و مشابه با روش آزمودن ایده‌های مهندسی نیاز است. تفکر سیستمی این امکان را فراهم می‌‌کند تا شناخت دقیقی از سیستم‌های اجتماعی و بهبود آنها به دست آوریم.
در واقع هر کس فعالیت گروهی و کار سازمانی را تجربه کرده باشد و یا برای مدت کوتاهی برای آموزش و پرورش دیگران تلاش کرده باشد، این مسئله را تجربه کرده است که یکی از ضعف‌های عمده‌ی موجود در بسیاری از فرهنگ‌های کمتر توسعه یافته، ضعف در تفکر سیستمی است.
با شناخت تفکر سیستمی به عنوان مدیر، احتمال خطاهای ما در تحلیل و تصمیم گیری و سیاست‌گذاری کاهش می‌یابد.
به عنوان یک عضو از سازمان، می‌توانیم چالش‌های مجموعه‌ی خود را بهتر بفهمیم و دغدغه‌ها و خواسته‌های خود را به شکلی شفاف‌تر و واقعی‌تر به مدیران خود منتقل کنیم.
به عنوان یک فرد از افراد جامعه، از تحلیل‌های جزءنگرانه‌ی سطحی فاصله خواهیم گرفت و می‌توانیم نگاهی عمیق‌تر به دنیای اطراف خود داشته باشیم.
سرفصل های کلی پودمان تفکر سیستمی
